W polskim prawie udzielanie urlopu wypoczynkowego odbywa się na kilku zasadach. Jedną z nich jest prawo do nieprzerwanego urlopu. W praktyce oznacza to, że podział urlopu na części jest dopuszczalny tylko w granicach przewidzianych prawem.
Urlopu wypoczynkowego udziela się w dniach, ale jego obliczanie następuje w godzinach. Udzielany urlop odpowiada dobowemu wymiarowi czasu pracy pracownika w danym dniu. Oznacza to, że urlop jest udzielany w wymiarze tylu godzin, ile w danym dniu pracownik powinien przepracować, zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy.
Zgodnie z przepisami zatem, udzielenie pracownikowi urlopu w dniu pracy, w wymiarze godzinowym odpowiadającym części dobowego wymiaru czasu pracy, jest dopuszczalne jedynie w przypadku, gdy część urlopu pozostała do wykorzystania jest niższa niż pełny dobowy wymiar czasu pracy pracownika w dniu, w którym ma być udzielony urlop. Niepełny dzień urlopu może wynikać np. z tego, że wcześniej udzielony urlop przypadł na dzień pracy, w którym dobowy wymiar czasu pracy był niższy lub wyższy niż 8 godzin, albo z tego, że przysługiwał wymiar urlopu przy podjęciu pierwszej pracy (liczony 1,67 dnia za każdy przepracowany pełny miesiąc w pierwszym roku kalendarzowym pracy). Jeśli więc zdarzą się takie sytuacje, że nie jest możliwe udzielenia urlopu wypoczynkowego na cały dzień roboczy, to pracodawca powinien udzielić urlopu na część dnia roboczego. Przez pozostałą cześć dnia pracownik powinien wykonywać pracę.
Nie należy jednak mylić urlopu wypoczynkowego udzielanego na część dnia ze zwolnieniem pracownika z części dnia pracy (np. w związku z wizytą u lekarza pracodawca, na prośbę pracownika, zwalnia z części dnia pracy). Takie zwolnienie jest dozwolone, przy zgodzie pracodawcy, ale nie jest traktowane jak urlop wypoczynkowy.
Autor: KGk